Schoonheid en leegte

Bedankt allemaal voor jullie reacties. Zo leuk om hier berichtjes te ontvangen!
Ik zit sinds 15.00 uur in een hostel in San Pedro de Atacama in Chili. Pas nadat Jamal en ik 2 uur hadden rondgeshopt (met volle bepakking in een brandend zonnetje) vonden we een hostel die qua prijs en kamer een beetje in de richting kwam.
Drie dagen in de woestijn van Zuid Bolivia......wat een prachtige, onvergetelijke ervaring! Gestart in Uyuni stapte ik in een 4-wiel drive, een Toyota landcruiser van 20 jaar oud (!) samen met 2 Letlanders, 2 Zuid Koreanen en 1 tot Amerikaan genaturaliseerde Pakistaan, plus de chauffeur en tevens gids Djoni, van een jaar of 30. Een gemêleerd gezelschap kun je wel zeggen.
De Letlanders waren een ouwe hip van 50, Youris en zij een meisje van ongeveer 25, Bhavani. Hij zag er echt uit als een soort Catweazel met lange jaren en een vies sikje maar ook met hele lieve ogen en Bhavani was gewoon een prachtig meisje en......ze waren dolverliefd! De Koreanen ontmoetten elkaar hier in Zuid Amerika na 20 (!) jaar, hij hier op rondreis voor 1 jaar vanuit Zuid Korea en zij voor 1 week over vanuit Londen, ook erg verliefd! Jamal uit USA was 50 en de grote verbindende factor, niet alleen om zijn kennis van de Spaanse taal, tussen ons zevenen.
De eerste dag reden we naar een gigantisch zoutmeer waarop zowaar een hotel was die helemaal uit zoutblokken was opgebouwd. Daar gebruikten we de lunch door Djoni's vrouw bereidt. Toen doorgereden OVER het meer, met vele stops om foto's te maken. We sliepen die nacht in een soort barak, ook uit zoutblokken gebouwd, met z'n zessen op een kamer. Er waren nog zeker 3 zulke kamers in gebruik door andere groepen reizigers.
Het was primitief maar er was 1 douche voor ong. 20 mensen. ;-)
De tweede dag alleen maar woestijn, stenen en rotswoestijn omgeven door de wonderschone bergen van de Andes en onderbroken door prachtige lagunes met roze flamingo's. Allemaal op een hoogte van 4400 meter.
We hadden prachtig weer en de hele sfeer kenmerkte zich door een stilte en leegte die je diep raakte.
In die middel of nowhere lag ons tweede onderkomen. Wederom een barak maar nu GEEN douche, 2 toiletten (uiteraard geen papier) en 2 wasbakken, te delen met 30 mensen.
We kregen weer een prima maaltijd van Djoni en er werden 3 flessen wijn boven tafel getoverd! We hadden elkaar beter leren kennen maar realiseerden ons dat het ook de laatste avond met elkaar was. Het voelde heel saamhorig en ik bedacht me dat dat het lot van de reiziger is: elkaar leren kennen maar ook al weer afscheid nemen.
De wekker ging om 4 uur ! en het was een hoop gedrang bij toilet en ontbijt maar om 5 vertrokken we naar de geisers, aansluitend naar de hotsprings en tot slot kwamen we in een landschap dat regelrecht uit een schilderij van Salvador Dali was gekomen. Zo prachtig, met zulke mooie aarde kleuren, de bergen die diepe schaduwen over elkaar heen deden buitelen. Een weidsheid, een leegte, de bergen en de kleuren in de vroege ochtendzon, het was adembenemend! Het heette La Valle de Salvador Dalí.
En ineens stonden we bij de grens met Chili en namen we afscheid van elkaar. Alleen Jamal en ik gingen door naar San Pedro. Gelukkig geen cocabladeren in mijn tas want mijn bagage werd als 1 van de weinigen doorzocht.
San Pedro is een lief en vriendelijk dorp maar heel erg toeristisch en dus ook behoorlijk prijzig. Ik denk dat ik morgen per fiets naar de Valle de la Lune ga en overmorgen weer verder trek per bus. Jamal ook maar hij gaat per vliegtuig rechtstreeks naar Santiago en denkt dat we elkaar daar voor kerst nog wel zien. Ik ga proberen hem te koppelen aan dat meisje uit Santiago die ik in Cusco heb leren kennen. Ze passen perfect bij elkaar!