Cactussen en Inka soldaten

Gisteren een tour gedaan naar......jawel, De Andes. (nu het nog kan ;-) )
Om 6 uur op en om half acht in de bus. Het was een hele leuke groep en de gids had zo veel te vertellen, dat moet ik even kwijt!
We reden door de tabaksvelden, zo'n 80 km voor Cachi, een plaatsje in de Andes. Een aantal jaren geleden waren hier ook cirkels gevonden in de tabaksvelden (graancirkels). Er zit hier een magnetisch veld in de grond van zo'n 30 vierkante kilometer. Om te laten zien wat een verbazend effect dat heeft, zette de chauffeur de motor van de bus af terwijl we een lichte helling op gingen. De bus bleef rijden, eerst zo'n 20 km per uur maar al gauw 60 km p u ! En gedurende een traject van 10 kilometer!
Daarna reden we door de jungle, een dicht begroeit regenwoud (genaamd the cloud forrest) waar het maar 2 maanden per jaar regent (nu dus) maar waar de wolken 's nachts het hele jaar door tot de grond zakken ivm de temperatuur en zo de bomen van water voorzien. Die wolken zijn er omdat ze gevangen zitten tussen 2 bergruggen. In sommige boomtoppen zitten grote nesten, niet van vogels maar van spinnen, en niet zulke kleintjes ook. Brrrrr.......ik ging de bus niet uit!
Het volksverhaal hier gaat over Ucumar, een wezen die half mens half aap is en in deze bossen leeft. Bovendien nogal 'zwaar' geschapen :-) wat één van de passagiers ontlokte: 'he was my uncle'!
Na 2 uur kwamen we in Park Los Cardones, een landschap vol cactussen en het één na grootste in de wereld (andere in V.S.). Daar hoorde een verhaal bij:
Toen rond 1500 de Inka's zo bedreigt werden door de Spanjaarden verzamelden zich op deze vlakte een groot leger met soldaten. Één van de andere Inka leiders had gezegd ook te komen met zijn leger voor een laatste groot offensief tegen de Spanjaarden. Eindeloos lang wachtten de inka soldaten op hun komst en toen bleek dat ze niet meer zouden komen weenden de mannen dikke tranen. Zoveel dat Pachamama, hun god, het niet meer aan kon zien, de tranen tot zich nam en de mannen in cactussen veranderde....!
Op de terugweg kwamen we door een gebied waar veel Condors gespot werden en ik heb er 4 gezien! Op verschillende tijdstippen. 3 vlogen hoog in de lucht maar één ging vlak voor de bus langs! Van pure opwinding heb ik nauwelijks een knappe foto kunnen maken! Pas toen de vogel 50 meter verderop ging zitten, lukte het maar het mooist zijn ze toch in volle vlucht.
Condors kunnen wel 50 jaar oud worden en worden ze een 'paar' dan zijn ze dat, net als zwanen, hun leven lang.
Als het vrouwtje sterft dan vliegt het mannetje naar de hoogste top van de berg en stort zich naar beneden: zelfmoord. Als het mannetje sterft dan zoekt de vrouw weer een nieuwe man, :-) !
Het was een verrassende en leerzame tocht en ik zal jullie niet vervelen met nog meer 'berg' foto's! Gisteren eindelijk alle foto's geplaatst, nu deze nog!