Paardrijden in Full Moon....

Ik ben weer terug in Mendoza, heerlijk! Moe en een beetje genoeg van in- en uitpakken hou ik een beetje 'vakantie' hier, ha, ha! Ik ga niet raften en paragliden, vind het toch een beetje eng.....maar ik heb me wel opgegeven voor 'Full Moon Horse riding' morgenavond!
Niet dat ik kan paardrijden hoor! Ooit, een leven geleden in De Koog bij Annelies .....(Rommel?) een tocht gemaakt en dat was geen succes. Tijdens de 'lange' tocht sloeg het paard linksaf voor het kleine rondje en zette het op een draf richting manege. Ik had niets in te brengen en hing aan de zijkant van het paard, doodsbang, en dacht: DIT nooit meer !
Maar ja, nu dus toch. De paarden gaan stapvoets vanwege het ruwe terrein en na de rit is er een barbecue met wijn en muziek. Het lijkt me een prachtige afsluiting van 2 maanden Zuid Amerika!
De tocht naar Ischigualsto is gelukt maar had heel wat voeten in aarde! (Wat een gekke uitdrukking toch).
De prijs -650 pesos- was mijn grootste obstakel en toen kwam de signora van hostel met een goed idee. 'Als je nu de 'collectivo' (is plaatselijke bus) neemt en dan in Valle Fertil je tour boekt dan kom je uit op 300 pesos' zei ze. 'Maar de laatste bus terug naar San Juan gaat om 5 uur, mis hem niet'!
Ik dus 's morgens, half acht, in de bus voor een ritje van 4 uur naar Valle Fertil. Bij aankomst stond 'India' al te lobbyen voor hostel en tour. No hostel para mi porque mi retourno a San Juan, zei ik. Maar hij hielp me snel uit de droom: de tour vertrok pas om half vier 's middags en zou om 10 uur 's avonds pas eindigen.....Balen, wat nu? Ik moest weer terug naar San Juan want de volgende ochtend vertrok mijn bus naar Mendoza.
India had de oplossing. Er ging nog een nachtbus om half vier 's nachts, aankomst San Juan: half acht. Tijd genoeg om mijn spullen te pakken en de bus te halen.
Maar wilde ik dat wel? Even een nachtje doorhalen is nou niet mijn specialiteit!
Ik had inmiddels twee aardige meiden ontmoet die al 5 dagen 'vast' zaten in Valle Fertil. Steeds was de tour uitgesteld. Het ene meisje kwam uit Oekraïne maar woonde in Dubai. Wat ze daar allemaal over vertelde....ik vertel het als ik terug ben.
Afijn, na een uurtje denken besloot ik te blijven (8 uur reizen is dan niet voor niks geweest). Regelde de busticket, belde met mijn hostel.
De tour was prachtig, weer zulke mooie landschappen gezien en bij terugkomst samen met de meiden naar een restaurant gegaan om te eten, en met z'n tweeën 2 flessen wijn (de duitse dronk water) erin gekopt totdat onze bus vertrok. Daarin heb ik nog 3 uurtjes geslapen en alles verliep verder volgens plan.
's Avonds in mijn hostel in Mendoza sleepte ik me om 9 uur uit bed om toch maar iets te eten te maken. Ik was het ineens zo zat om weer opnieuw de mensen hier te leren kennen, de gewoontes van het hostel te snappen....bluhhhh. Ik loop naar de keuken en hoor ineens een bekende stem achter me....het was Miguel, terug uit Chili! Ik was zo blij hem te zien en vloog 'm om zijn nek. Ik kon niet geloven dat hij hier was. (Hoewel in zijn laatste mail stond: 'uore hostel Lao ....very nice, maar ik begreep niet dat hij daar al was).
Samen met Diego, een 'hostal' vriend van hem dronken we Fernett Branca met cola en ijs. Erg populair in Argentinië.
(Ik had het al eerder met Christian in Salta gedronken.) Het werd dus weer laat maar heel gezellig.
Wat misschien problemen gaat geven is dat Miguel vertelde dat het uit was met zijn vriendin (een Engelse die een tijd in Italië woonde en nu 3 maanden zwanger is van hem!) Hij wilde niet langer in Europa blijven gezien de economische omstandigheden maar zij wilde niet, zwanger en wel, naar Zuid Amerika. Tja, ik snap dat wel van haar en zei hem dat ik het ook wel egoïstisch vond van hem om zo kort door de bocht te zeggen dat het dan maar uit moet zijn. We zijn het niet eens geworden.
Ik hoop dat het de vriendschap niet verstoord en maak me een beetje zorgen over mijn enthousiaste begroeting eerder op de avond. Dat ie dat niet verkeerd interpreteert. Ik voel alleen maar vriendschap en heb nog helemaal geen zin in relatie gedoe...!
Maandag vertrekt hij naar Bolivia en dinsdag vertrek ik naar Santiago. Deze laatste dagen hier zullen we, hoop ik, vriendschappelijk en gezamenlijk doorbrengen.
Hij gaat NIET paardrijden in de volle maan en dat is maar beter ook ;-) !